Nöthigstes

1. Das Näudigste eist, hadde de Biuer sagt, as eam ên Pêrd in'n Grawen fallen was, do hadde he eist sin Wîf prügelt. (Paderborn.) – Hoefer, 162; für Iserlohn: Woeste, 62, 9; Firmenich, III, 185, 17.

Holl.: Het noodigste eerst, zei de boer, toen hem zijne buren haalden, om zijne koe uit de sloot te trekken, en hij stak zijne pijp aan. (Harrebomée, II, 129^b.)

2. Das Nödigst' toêrst, säd' de Bur, un prügelt sîn Fru, un lêt dat Perd in'n Graben liggen. – Hoefer, 162; Schlingmann, 158.

3. Erst dat Nödigste, se(de) de Kerel, do knüppel' (bakte, prügelde) he sîn Wîw dör. (Ostfries.) – Bueren, 434; Eichwald, 996; Hoefer, 600; Frommann, IV, 288, 452; Kern, 218; Goldschmidt, 161; Hauskalender, II; Schlingmann, 818.